عشق یعنی غدقن
ترس مرد...ترس زن
وحشت رفتن..بی صدا شدن
یعنی اعتراف نا به
حق
یعنی گفتگوی دو تن
عشق یعنی گفتگو
غزل غزل بانو..
عشق یعنی
جانپناه
یعنی دو چشم...یعنی نگاه
عشق یعنی جستجو
غزل غزل بانو
جنون
سر شکن
داغ شبنم بر چمن
سیل بی رحم عسل
وقت بازی جر زدن
خود بی
خودی....آدمک برفی
حرف بی حرفی
عشق یعنی جانپناه
یعنی دو چشم...یعنی
نگاه
یعنی دو دست به سمت ماه
در تو خزیدن....نفس کشیدن
سقوط آزاد از واب
پریدن
عشق یعنی موی تو
دست خوش بوی تو
گردن پر غرور
یعنی جادوی تو
مرداب زمان همه رامی بلعد
زندگی وآواز حتی نفس
وخیال آرزوی تورادارد که حقیقت شوی وتومی خندی که خنده های بی معنی هیچ اند
وبه مادر نیازداری برای شیر برای محبت برای فاتحه
این یعنی فشار روانی وفشاری به اندازه پیدایش وشکفتن یک غنچه
وآوازغناری حتی درقفس
ما به اندازه کافی خوابیم پس جهان چرت میکند
کاشتن برای انسان شدن کافی نیست شاید اجدادمادیوانه بودند که ماامروزدرحال تهوع به خود میبالیم
وغرق مرداب زمان...