نگار تازه خیز من کجایی
به چشمان سرمه ریز من کجایی
نفس بر سینه ی طاهر رسیده
دم مردن عزیز من کجایی
*****
فلک در قصد ازارم چرایی
گلم گر نبستی خارم چرایی
تو که باری ز دوشم بر نداری
میان بار سر بارم چرایی
*****
سر راهت نشینم نا بیایی
در شادی به روی ما گشایی
شود روزی به روی ما نشینی
که نا بینی چه سخته بی وفایی
*****
جهان بی وفا زندان ما بی
گل غم قسمت دامان ما بی
غم یعقوب و محنت های ایوب
همه گویا نصیب جان ما بی
*****
دو چشمونت پیاله پر ز می بی
خراج ابروانت ملک ری بی
هی وعده کنی امروز و فردا
نمی دانم که فردای تو کی بی
*****
اگر دردم یکی بودی چه بودی
وگر غم اندکی بودی چه بودی
به بالینم طبیبی یا حبیبی
از این هر دو یکی بودی چه بودی
*****
نگارینا دل و جانم تو داری
همه پیدا و پنهانم تو داری
نمی دانم که این درد از که دارم
همین دانم که درمانم تو داری
*****
عاشق ان به که داییم در بلا بی
ایوب اسا به کرمان مبتلا بی
حسن اسا به دستش کاسه ی زهر
حسین اسا به دشت کربلا بی
*****
من ان شمعم که اشکم اتشین بی
که هر سوته دلی حالش چنین بی
همه شب گریمو نالم همه روز
بی تو شامم چنان روزم چنین بی
*****
ز کشت خاطرم جز غم نروید
ز باغم جز گل ماتم نروید
ز صحرای دل بی حاصل ما
گیاه نا امیدی هم نروید
*****
از ان روزی که ما را افریدی
به غیر از معصیت چیزی ندیدی
خداوندا به حق هشت و چهارت
ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی
*****
تو که نوشم نئی پیشم چرایی
تو که یارم نئی پیشم چرایی
توکه مرهم نئی بر داغ ریشم
نمک پاش دل ریشم چرایی
*****
درخت غم به جانم کرده ریشه
به درگاه خدا نالم همیشه
رفیقان قدر یکدیگر بدانید
اجل سنگ است و ادم مثل شیشه
*****
دلم میل گل باغ تو دارد
درون سینه ام داغ تو دارد
بشم الاله زاران٫لاله چینم
ببینم الاله هم داغ تو داره
*****
به خنجر گر برارند دیدگانم
در اتش گر بسوزند استخوانم
اگر بر ناخنانم نی بکوبند
نگیرم دل ز یار مهربانم
*****
دلا از دست تنهایی به جانم
ز اه و ناله ی خود در فغانم
شبان تار از دست جدایی
کند فریاد مغز استخوانم
*****
به غیر تو دگر یاری ندارم
به اغیاری سرو کاری ندارم
به دکان تو ان کاسه متاعم
که اصلا روی بازاری ندارم
*****
غم عشق تو مادر زاد دارم
نه از اموزش استاد دارم
بدان شادم که از یمن غم تو
خراب اباد دل٫اباد دارم
*****
دو زلفونت بود تار ربابم
چه می خواهی از این حال خرابم
تو که با ما سر یاری نداری
چرا هر نیمه شب ایی به خوابم
*****
مه که مست از می انگور باشم
چرا از نازنینم دور باشم
مه که از اتشت گرمی نبینم
چرا از دود محبت کور باشم