شمع شعر مهتاب شراب

آهنگ های قدیمی، عکس و اشعار عاشقانه

شمع شعر مهتاب شراب

آهنگ های قدیمی، عکس و اشعار عاشقانه

نادر نادر پور



پیکر تراش پیرم و با تیشه ی خیال
یک شب ترا ز مرمر شعر آفریده ام
تا در نگین چشم تو نقش هوس نهم
ناز هزار چشم سیه را خریده ام
بر قامتت که وسوسه
ی شستشو در اوست
پاشیده ام شراب کف آلود ماه را
تا از گزند چشم بدت ایمنی دهم
دزدیده ام ز چشم حسودان ، نگاه را
تا پیچ و تاب قد ترا دلنشین کنم
دست از سر نیاز بهر سو گشوده ام
از هر زنی ، تراش تنی وام کرده ام
از هر قدی ‚ کرشمه ی رقصی ربوده ام
اماتو چون بتی که به بت ساز ننگرد
در پیش پای خویش به خاکم فکنده ای
مست از می غروری و دور از غم منی
گویی دل از کسی که ترا ساخت ، کنده ای
هشدار ! زانکه در پس این پرده ی نیاز
آن بت تراش بلهوس چشم بسته ام
یک شب که خشم عشق تو دیوانه ام کند
ببینند سایه ها که
ترا هم شکسته ام

جان لنون

تصور کن هیچ بهشتی در کار نیست
                    آسان است اگر تلاش کنی
                    و هیچ جهنمی در زیر پایمان نیست
                    بر بالای سرمان تنها آسمان است
                    تصور کن همه انسان‌ها
                    برای امروز زندگی می‌کنند ...

                    تصور کن هیچ کشوری نیست
                    تصورش سخت نیست
                    هیچ بهانه‌ای برای کشتن یا مردن در راهش نیست
                    چنان که مذهبی وجود ندارد
                    تصور کن همه انسان‌ها در صلح زندگی می‌کنند

                    شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
                    اما من تنها نیستم
                    من امیددار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
                    و جهان یکی شود

                    تصور کن مالکیتی وجود ندارد
                    تعجب می‌کنم اگر بتوانی
                    نیازی به حرص یا گرسنگی نیست؛
                    برادری بشر.
                    تصور کن همه مردم
                    زمین را با یکدیگر قسمت می‌کنند...

                    شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
                    اما من تنها نیستم
                    من امیدوار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
                    و جهان یکی شود


مهرداد اوستا

با من بگو تا کیستی, مهری؟ بگو, ماهی؟ بگو

خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو

راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن

دیگر بگو از جان من, جانا چه می‌خواهی؟ بگو

گیرم نمی‌گیری دگر, زآشفته ی عشقت خبر

بر حال من گاهی نگر, با من سخن گاهی بگو

ای گل پی هر خس مرو, در خلوت هر کس مرو

گویی که دانم, پس مرو، گر آگه از راهی بگو

غمخوار دل ای مه نیی, از درد من آگه نیی

ولله نیی, بالله نیی, از دردم آگاهی بگو ؟

بر خلوت دل سرزده یک شب درآ ساغر زده

آخر نگویی سرزده, از من چه کوتاهی بگو؟

من عاشق تنهایی‌ام سرگشته شیدایی‌ام

دیوانه‌ای رسوایی‌ام, تو هرچه می‌خواهی بگو

 

مهرداد اوستا

وحشی بافقی

الهی سینه ای ده آتش افروز *** در آن سینه، دلی و آن دل همه سوز
هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست *** دل افسرده غیر از آب و گل نیست
دلم پر شعله گردان سینه پر دود *** زبانم کن به گفتن آتش آلود
کرامت کن درونی درد پرورد *** دلی دروی درون درد و برون درد
به سوزی ده کلامم را روایی *** کز آن گرمی کند آتش گدایی
دلم را داغ عشقی بر جبین نه*** زبانم را بیان آتشین ده
سخن کز سوز دل تابی ندارد *** چکد گر آب از او آبی ندارد
دلی افسرده دارم سخت بی نور*** چراغی زو به غایت روشنی دور
بده گرمی دل افسرده ام را *** فروزان کن چراغ مرده ام را
ندارد راه فکرم روشنایی *** ز لطف پرتوی دارم گدایی
اگر لطف تو نبود پرتو انداز *** کجا فکر و کجا گنجینه راز
ز گنج راز در هر کنج سینه *** نهاده خازن تو صد دفینه
ولی لطف تو گر نبود به صد رنج*** پشیزی کس نیابد زان همه گنج
چو در هر کنج صد گنجینه داری *** نمی خواهم که نومیدم گذاری
به راه این امید پیچ در پیچ *** مرا لطف تو می باید دگر هیچ

  

وحشی بافقی

فخرالدین عراقی

ز دو دیده خون فشانم ز غــمت شب جدایی
چــه کنم که هست اینها گـل باغ آشــــنایی
مــــژه‌ها و چشم یارم به نظر چــــنان نـماید
که مـــیان سنبلــستان چرد آهــوی ختــایی
سر برگ گــل ندارم به چه رو روم به گــلشن
که شــــنیده‌ام ز گلها هـــمه بوی بی‌وفـایی
بکدام مذهبست این؟ بکدام ملت‌است این؟
که کشند عاشقی را که تو عاشـقم چرایی
به طواف کــعبه رفتم به حــرم رهـــم ندادند
که تو در بـرون چه کردی که درون خانه آیی؟
به قـــمارخانه رفتم، هــــــمه پاکــــباز دیدم
چـو به صــومعه رســــیدم همه زاهد ریایی
در دیــر می‌زدم مــــــن، که نـــدا ز در درآمد
که درآ درآ عــــــراقی، که تو هم ازآن مــایی
 

فخرالدین عراقی

مولانا

بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
درآ درآ که بجان آمدم ز تنهایی
عجب عجب که برون آمدی بپرسش من
ببین ببین که چه بی طاقتم ز شیدایی
بده بده که چه آورده بتحفه مرا
بنه بنه بنشین تا دمی برآسایی
مرو مرو چه سبب زود زود می بروی
بگو بگو که چرا دیر دیر می آیی
نفس نفس زده ام نالها ز فرقت تو
زمان زمان شده ام بی رخ تو سودایی
مجو مجو پس از این زینهار راه جفا
مکن مکن که کشد کار ما برسوایی
برو برو که چه کژ می روی بشیوه گری
بیا بیا که چه خوش می خمی برعنایی

****

مولانا

****

بازم من عاشقت میشم...

خدا تنهای تنهامو
به غم نزدیکه نزدیکم
نگاه تو بر ندار از من
از این دنیای تاریکم
میدونم دورم از چشماتو
میدونم دلخوری از من
نگو با من نمیمونی
نگو دل میبری از من
نگو از من گریزونی
نگو از من تو بیزاری
اخه رو زخمهای روحم
فقط مرحم تو میزاری
همیشه با دلم خوبی
اگه بد میکنم با تو
تو این قلبی که داغونه
نمیگیره کسی جاتو
یه عمری از دلت دورم
دلیله غصه هام اینه
واسه اینه که رو پلکهام
همیشه گریه میشینه...
همیشه گریه میشینه

به تو رو میکنم بازم
اگه قهری هنوز با من
بازم حرف میزنم با تو
کم فاصله ها تا من
خدایا بی تو من اینجا
همش درگیره تشویشم
اگه از من جدا باشی
بازم من عاشقت میشم
بازم من عاشقت میشم...