سهراب سپهری

پشت شیشه تا بخواهی شب ؛
در اتاق من طنینی بود از برخورد انگشتان من با موج .
در اتاق من صدای کاهش مقیاس می آمد ،
لحظه های کوچک من تا ستاره فکر می کردند .
خواب روی چشم هایم چیزهایی را بنا می کرد :
یک فضای باز ، شن های ترنم ، جای پای دوسـت ....

جان لنون

تصور کن هیچ بهشتی در کار نیست
                    آسان است اگر تلاش کنی
                    و هیچ جهنمی در زیر پایمان نیست
                    بر بالای سرمان تنها آسمان است
                    تصور کن همه انسان‌ها
                    برای امروز زندگی می‌کنند ...

                    تصور کن هیچ کشوری نیست
                    تصورش سخت نیست
                    هیچ بهانه‌ای برای کشتن یا مردن در راهش نیست
                    چنان که مذهبی وجود ندارد
                    تصور کن همه انسان‌ها در صلح زندگی می‌کنند

                    شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
                    اما من تنها نیستم
                    من امیددار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
                    و جهان یکی شود

                    تصور کن مالکیتی وجود ندارد
                    تعجب می‌کنم اگر بتوانی
                    نیازی به حرص یا گرسنگی نیست؛
                    برادری بشر.
                    تصور کن همه مردم
                    زمین را با یکدیگر قسمت می‌کنند...

                    شاید بگویی من رؤیا می‌بینم
                    اما من تنها نیستم
                    من امیدوار روزی هستم که تو به ما بپیوندی
                    و جهان یکی شود

عکس های عاشقانه سری دوم

عکس های عاشقانه سری اول

   

  

درخت بی زمین

من نه همیشه خوب تو,من نه بدم نه بدترین
نه از تو کم ,نه بیش از این ,نه اولین نه آخرین
نه از تبار شبنم ام ,نه از سلاله ی علف
من همگی سایه ی تو,تا شده بر روی زمین


بی خود تو بی خودی ام ,مست ترین مست زمین
میکده های بسته را ,خسته نشسته در کمین
من نه به اندازه ی تو ,من نه کم از قالب تو
من همه شعرومن غزل ,صاحب شعری به یقین
غریبه ی تازه ی تو,صبح دروغین تو شد
در این طلوع بی حیا ,زوال سایه را ببین


این چه شریک سفره ای که نان نداده دست تو
برای کوچ آخرت ,اسب تو را نکرده زین
همسفر تازه ی تو ,هرزه ی کوچه های شب
منتظر خسته تویی ,بی خبر خانه نشین
ای تو تمام من, من با تو خودی تر از توام
بی تو درخت بی زمین,حلقه ی لخت بی نگین

دیوار

یه دیواره یه دیواره که یه عمر آزگاره
اون ورش همیشه بن بست این ورش هیچی نداره
یه طرف همه سیاه و یه طرف همه سفیدیم
این طرف ریشه نداریم اون طرف ریشه بریدیم
اگه از دیوار خونه چشم مون جدا نمی شد
یه درخت پیر انجیر همه چیز ما نمی شد
بس که زندگی نکردیم وحشت از مردن نداریم
ساعتو جلو کشیدن وقت غم خوردن نداریم
برای اون یه وجب خاک همه دنیامونو دادیم
ما برای بوی گندم خیلی چیزهامونو دادیم
هیچکی یادمون نداده خنده ی هم رو ببینیم
این فقط درد وطن نیست ما تو غربتم همینیم
این ور و اون ور دیوار درد ما هنوز همونه
آی شقایق ما جماعت دردمون از خودمونه
تو همه خاطره هامون حق دشمن مرده باده
حتی راه دشمنی رو هیچکی یادمون نداده
یه دیواره یه دیواره که یه عمر آزگاره
اون ورش همیشه بن بست این ورش هیچی نداره
از عذاب این قبیله همه مون  از هم بریدیم
حس همخونی نداریم چون قبیله مونو دیدیم
ما که تو زمزمه هامون هی به داد هم رسیدیم
یکی یادمون بیاره کی به داد هم رسیدیم
تو هجوم این همه حرف هر جوابی یه سقوطه
تو بگو هر چی که میخوای
من که سنگرم سکوته .

مهرداد اوستا

با من بگو تا کیستی, مهری؟ بگو, ماهی؟ بگو

خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو

راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن

دیگر بگو از جان من, جانا چه می‌خواهی؟ بگو

گیرم نمی‌گیری دگر, زآشفته ی عشقت خبر

بر حال من گاهی نگر, با من سخن گاهی بگو

ای گل پی هر خس مرو, در خلوت هر کس مرو

گویی که دانم, پس مرو، گر آگه از راهی بگو

غمخوار دل ای مه نیی, از درد من آگه نیی

ولله نیی, بالله نیی, از دردم آگاهی بگو ؟

بر خلوت دل سرزده یک شب درآ ساغر زده

آخر نگویی سرزده, از من چه کوتاهی بگو؟

من عاشق تنهایی‌ام سرگشته شیدایی‌ام

دیوانه‌ای رسوایی‌ام, تو هرچه می‌خواهی بگو

 

مهرداد اوستا